Mifoloji qaynaqlardan qəbul olunmasının nəticəsidir ki, birlik, bolluq və ölməzlik rəmzi daşıyan, çox vaxt da cənnət meyvəsi kimi dəyərləndirilən nar uzun əsrlərdir ki, Azərb. təsviri və tətbiqi sənətində önəmli kompozisiya elementi kimi is­tifadə olunmaqdadır. Adı müqəddəs kitabımız “Qurani-Kə­rim”də çəkilən nara bədii-yaradıcı münasibət ilk olaraq ondan rəmzi-fəlsəfi məna daşıyıcısı olan naxış elementi kimi isti­fa­də­dən başlamış, sonradan ona maraq tablolarda və qrafik löv­hə­lər­də ifadəsini tapmış, ən nəhayət, dekorativ-tətbiqi sənətdə və heykəltəraşlıqda ilham qaynağına çevrilmişdir. Orta əsrlərə aid olan “Vərqa və Gülşa” (XIII əsr) əlyazmasına çəkilən çoxsaylı miniatürlərin arasında nar ağacı təsvirinin yer alması da sirr qa­tı­na çevrilmiş bu meyvəyə qədim dövrlərdən yaradıcı mara­ğı­nın mövcudluğunu təsdiqləyən faktdır. Sonrakı əsrlərdə yara­dılan miniatür üslublu əsərlərdə də nar təsvirinə rast gəlinir.

Nar təs­vi­ri bəzək elementi kimi sarayların və iqamətgahların, şəxsi ma­li­kanələrin də divarlarını bəzəyən freskaların ayrılmaz ele­menti olmuşdur. Buna Şəki Xan sarayının (XVIII əsr) və İrə­van­dakı Sərdar sarayının (XVIII əsr), Şuşa, Şamaxı, Quba və Bakı şə­hər­lərindəki memarlıq tikililərinin (XVIII-XIX əsrlər) divar rəsm­lə­rinin timsalında əmin olmaq mümkündür. Onları yaradan rəs­samların sırasında Mirzə Qədim İrəvani, Usta Qənbər Qa­ra­baği, Mir Möhsün Nəvvab və digər məşhur fırça ustaları ol­muş­lar. Bu ənənəni XX əsrdə SSRİ Xalq rəssamı Toğrul Nəri­man­bəyov davam etdirmiş, Azərbaycan Dövlət Kukla Teatrının fo­yesində, Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin interyerində, keçmiş “Moskva” otelinin divarlarında çəkdiyi rəsmlərdə nar təs­vi­rin­dən geniş istifadə etmişdir. O, həm də nar təsviri olan çoxsaylı rəngkarlıq tablolarının müəllifidir.