(Platanus) – çinar fəsiləsindən bitki cinsi. Sıx və enli çətirli, yarpağıtökülən, hündür ağaclardır. Silindrşəkilli, lay-lay qopan yaşılımtıl-boz qabıqlı gövdəsinin dairəsi 18 m-ə çatır, hünd. 50 m-ə yaxın olur. Xırda çiçəkləri bircinsiyyətlidir. Yarpaqları növbəli, barmaqvari-dilimli, saplağı uzundur. Meyvəsi şarvari meyvə qrupunda toplanır. Təbaşir dövrü süxurlarında qalıqları tapılmışdır. Şimali Amerikada və Şərqi Aralıq dənizi sahilindən Hind-Çinə qədər 10 növü yayılmışdır. Xüsusən erkən yaşlarında tez böyüyür, 2000 ilədək və daha çox yaşaya bilir. Qafqazda, o cümlədən Azərb.-da, Krımda, Orta Asiyada şərq çinarı, Ukraynanın c.-unda və Qafqazın Qara dəniz sahillərində qərb çinarı, Belorus və Ukraynanın c.-unda, Zaqafqaziyada və Orta Asiyada hibrid çinar bitir.

Göyçay r-nu ərazisində heyvanlar aləmi bir o qədər də zəngin deyildir. Ərazidə relyefin c.-dan ş.-la doğru – yarımsəhradan alçaq dağlığa dəyişməsi heyvanat aləminin formalaşmasına da təsir etmişdir. Dağətəyi sahələrdə meşə dələsi, qaban, yenot (xəz dərisinə görə XX əsrin 70 illərində Cənubi Amerikadan gətirilib dağlıq əraziyə buraxılıb, hazırda artıb və təsərrüfata ziyan vurmaqdadır), çaqqal, kaftar, qırqovul, qaraqarın, bağrıqara, canavar yayılmışdır.

Dağətəyi yarımsəhralarda və düzənliklərdə qırmızıquyruq qumsiçanı, kaftar, kəklik, bəzgəg, çobanalladan, qaz, qamış pişiyi, qırqovul, turac, dovdağ, ördək, leylək və vağlar vardır.

Relyefin, iqlim şəraitinin, torpaq örtüyünün rəngarəngliyi Göyçay r-nu ərazisində çoxlu sayda müxtəlif bitkilərin yetişməsinə şərait yaratmışdır. Şirvan düzündə olduğu kimi, r-n ərazisində də çala ərazilərdə nəmlənmə şəraiti, qrunt suları ilə əlaqədar olduğu üçün tala-çəmən bitkiləri inkişaf etmişdir.

Şamaxı, İsmayıllı və Göyçay rayonlarında, orta dağ qurşağında, meşə və kolluqların tərkibində yayılıb. Nadir və nəsli kəsilməkdə olan bitkidir.

Qarışıq meşəliklərdə, kolluqlarda, açıq sahələrdə quru yamaclarda daha çox rast gəlinir. Azərbaycanda kiçik bir arealda yayılmışdır.

Azərb. torpağının ən qədim nemətlərindən biridir. Narda həm həyat şirəsi, həm də günəş qaynağı var. Ona görə də xalq təbabətində narı min bir dərdin məlhəmi hesab edib, şəfa mənbəyi adlandırıblar.

Narın müalicəvi xassəsi qədim zamanlardan misirlilərə, assuriyalılara, yunanlara və romalılara məlum idi. Hələ 4 min il bundan əvvəl Çin təbibləri nar qabığını qurd dərmanı kimi işlətmişlər. Azərb. ərazisində onun öz vətəni, yurdu var. Qarabağda, Ağdamın yaxınlığında, Şirvan torpağında isə Göyçayda.